ΤΟ ΑΘΛΗΜΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥ!

Είναι μερικές λέξεις που είχαν την τύχη από τη μέρα της δημιουργίας τους, να έχουν μια τόσο αρνητική αύρα! Μια από αυτές είναι και ο "συμβιβασμός" !

Ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τον αρνητισμό, σε όλες του τις εκδοχές! Μάλλον αυτός είναι και ο λόγος που δεν τα πάω και καλά με αυτή τη λέξη!

Έχω την εντύπωση ότι ο συμβιβασμός σαν διαδικασία θα μπορούσε να αποτελέσει άθλημα, ξέρεις από αυτά τα Ολυμπιακά! Θέλει πολύ προπόνηση, πολύ εξάσκηση και πολύ υπομονή. Δεν μπορεί ο καθένας να συμβιβαστεί! Υπάρχουν στιγμές που μπορεί να θαυμάσω έναν άνθρωπο που καταφέρνει και συμβιβάζεται, ίσως αυτό στις αδύναμες στιγμές μου! Αλλες πάλι μπορεί να λυπηθώ τον ίδιο άνθρωπο που απλά έχει βολευτεί σε μια κατάσταση!

Και έρχομαι να αναρωτηθώ; Γιατί το κάνουν αυτό οι άνθρωποι.. Τούτη την ώρα, είναι και περασμένα μεσάνυχτα μπορώ να σκεφτώ τους εξής λόγους...

Κάποιος άνθρωπος συμβιβάζεται για παράδειγμα σε μία σχέση γιατί ίσως έχει ζήσει κάτι πολύ δυνατό και βαθιά του πεποίθηση είναι γιατί να το παλέυουμε.. καλά περνάω και έτσι! Για μένα αυτός είναι ο δυστυχισμένος...

Κάποιος άνθρωπος συμβιβάζεται σε μία σχέση γιατί δεν έχει ζήσει ποτέ κάτι δυνατό, οπότε ακόμα και αυτό που ζει τώρα είναι τέλειο!Για μένα αυτός είναι ο αδαής..

Κάποιος άνθρωπος μπορεί να συμβιβαστεί για παράδειγμα σε μιά δουλειά γιατί πραγματικά οι επιλογές πια είναι λίγες. Για μένα αυτός είναι ο ρεαλιστής...

Για κάποιο λόγο πάντα συνδέω τον συμβιβασμό με τη δυστυχία; Το ξέρω το να πετύχεις την ευτυχία δεν είναι τόσο εύκολο αλλά γιατί να βάζεις και εμπόδια;

Αντε να απαντήσεις...

Καληνύχτα μας!

Δυο σκέψεις μόνο..

Η αλήθεια είναι ότι όταν πίνω ένα κρασάκι παραπανω οι σκέψεις  αν μου έρχονται μία φορά τότε μου έρχονται με δέκα φορές μεγαλύτερη ένταση.. οι σκέψεις αυτές ίσως δεν έχουν σειρά αλλά δεν παύουν να είναι αληθινές...να μερικές..

Η φιλία περνάει από πολλά στάδια...ένα απο αυτά είναι το στάδιο του τσακωμού που μετά από χρόνια για κάποιο λόγο είναι πολύ κατανοητό..

Με μερικούς ανθρώπους ταιριάζεις τόσο παρόλο που η δεκαετία που γεννήθηκαν είναι μεταγενεστερη από σένα...

Κάποιοι άνθρωποι σε κάνουν να τους αγαπάς και άλλες να αναρωτιέσαι πως γίνεται να είναι δίπλα σου και αυτό είναι κάτι μοναδικό..

Υπάρχουν καποιοι άνθρωποι που παρόλο που δείχνουν τόσο διαφορετικοί έχουν τόσα κοινα με σένα...

Είναι μερικοί άνθρωποι που σαν λάθος θεωρούν κάτι που για σένα δεν είναι πια λάθος... και σωστό όταν τυχαίνει να είναι λάθος ταυτοχρόνως...

Πολύ περίεργα πράγματα αλλά πραγματικά μαθαίνεις πολλά για τους ανθρώπους που έχεις γύρω σου όταν αυτοί γίνονται λίγο πιο χαρωποί...

Καληνύχτα λοιπόν!!

ΒΡΑΔΥ-ΠΡΩΙ -ΒΡΑΔΥ ΠΡΩΙ...

Μπορεί το βράδυ και το πρωί να είναι μέρος της ίδιας μέρας αλλά δεν μπορώ να μην σκεφτώ ότι είναι τόσο διαφορετικά. Από παλιά ήμουν fan του σκοταδιού, οπότε πάντα η προτίμηση μου στο βράδυ ήταν κάτι εμφανές. Και αυτό γιατί;

Νομίζω το βράδυ όλα δείχνουν πιο όμορφα! Και δεν μιλάω για την εξωτερική ομορφιά των γυναικών που κρύβονται καλύτερα κάτω από το μεικ απ τους!

Μιλάω για το φως που μέσα σε όλο το σκοτάδι δείχνει να ξεχωρίζει, δεν είναι κατι συνηθισμένο! Το φεγγάρι είναι τόσο καλύτερο από τον ήλιο ακόμα και για τον πολύ απλό λόγο ότι μπορείς να το κοιτάξεις! Το βράδυ όλοι οι άνθρωποι είναι πιο χαλαροί και νιώθουν την ανάγκη να περάσουν καλά!  Τη νύχτα οι ρυθμοί πέφτουν, το μυαλό σταματαέι να λειτουργεί πρακτικά και παραχωρεί τη θεσή του στις σκέψεις. Αμέτρητες δεν λέω, αλλά όπως έχω ξαναπεί αν δεν κάνω λάθος, αν είσαι ερωτευμένος, αν όλα τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, αν είσαι ευτυχισμένος ή αν έχεις καλή παρέα την ώρα που σκέφτεσαι όλα είναι καλά και ακόμα καλύτερα από ότι θα ήταν τη μέρα! Αστεράκια πολλά, σκέψεις με αγκαλίτσες και πολλες μικρες κόκκινες καρδούλες! Από την άλλη αν είσαι προβληματισμένος, αν είσαι ερωτευμένος αλλα υπάρχει κάποιο θέμα βρε αδερφέ, οι σκέψεις τη νύχτα μπορεί να είναι τρία πράγματα! Ή λάθος ή πρόστυχες ή και τα δύο μαζί!

Η πρόστυχη σκέψη νομίζω είναι ξεκάθαρο σε τι αναφέρεται, δεν χρειάζεται ανάλυση :p Η λάθος σκέψη έχει πολλά παρακλάδια! Σκέψη που ακολουθείται από πράξη που διακατέχεται από υπερβολή και που το πρώι θα σε κάνει να απορήσεις για τον ίδιο σου τον εαυτό, σκέψη που θυμίζει σκήνη από σειρά του Φώσκολου, βλέπε τραβηγμένη από τα αυτιά, τη μύτη και ότι αλλο.. :pΤώρα ο συνδυασμός λάθος-πρόστυχο είναι από αυτές που ο φιλος μου ο Σταμάτης θα έλεγε rip και παρόλο που ακόμα δεν έχω καταλάβει το τρόπο που χρησιμοποιεί τη φράση (γτ για όσους δεν ξέρουν δεν την χρησιμοποιεί με τη έννοια τη γνωστής συντομογραφίας), για κάποιο λόγο θα έρθω να συμφωνήσω μαζί του  ;-)

Καλή μας νύχτα λοίπον!

ΤΑ ΤΟΥ ΕΓΩ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΤΟΥ ΜΟΥ ΜΟΥ....

 Σκεφτόμουν μια μέρα από ποιες δύο λέξεις αποτελείται η λέξη "εγωισμός"... Δεν το έψαξα και πολύ, η αλήθεια να λέγεται, ούτε καν ένα απλό googlarisma! Αυτό που παρατήρησα όμως και προφανώς δεν είναι μυστικό, είναι ότι έχει πολύ "εγώ" μέσα και πολυ "μου" επίσης!
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί μια λέξη που να αφορά τον εαυτό, του καθενός μπορεί να βγάζει τόση κακία! Τις περισσότερες φορές παρουσιάζεται και σαν αρρώστια!Και αναρωτιέμαι είναι;
Από παλιά, μια φράση άκουγα συνέχεια από τις φίλες μου "Μα καλά, εγωισμό δεν εχεις;" και τις κοιτούσα με απορία.. Μα τι λένε! Να, που μετά από χρόνια μου συνέβη! Σαν τερατάκι που έρχεται και σε δαγκώνει! Εκεί που κάθεσαι "άουτς" και μετά από λίγο πάλι τα ίδια!
Ήρθαν οι φίλες μετά και έλεγαν "'Άντε μπράβο"! Αλλά και πάλι τις κοιτούσα με απορία! Τι μπράβο ρε κορίτσια που είναι ενα συναίσθημα που δεν αντέχεται... Στροβιλίζεται συνέχεια σαν μύγα μέσα στο μυαλό μου και μοιάζει σαν πιπέρι που το τρως και γίνεσαι κόκκινος! Μπορώ να φανταστώ μην σας πω να βγάζω και καπνούς από τα αυτιά σαν τα καρτούν! Έτσι όπως τα γράφω τρόμαξα λιγάκι!
Δεν μου αρέσει αυτό το τερατάκι, μύγα ή πιπέρι... Θα κάνω ότι θέλω και μην ακούσω νέα φράση...και αν βγάλετε.. σκοτίστηκα...πφφ!

ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ..

Η ιδέα ξεκίνησε από την ομώνυμη ταινία του Τζίμ Κάρεϋ. Η ιδέα να γράψω πάλι τόσο σύντομα μου ήρθε γιατί την διαδικασία αυτή την έχω παρακολουθήσει σε δύο σειρές του εξωτερικού που παρακολουθώ πολύ πρόσφατα! Σκέφτηκα λοιπόν πως μπορεί μια τόσο μικρή λέξη, μόλις 3 γράμματα να προκαλεί τέτοια δυσκολία στην άρθρωση κάποιες φορές;
Η επόμενη σκέψη που θα μπορούσα να κάνω είναι κατά πόσο είναι εφικτό να γίνει αυτό εκτός τηλεόρασης και σειρών! Η απάντηση που έδωσα στον εαυτό μου ήταν " Ανάλογα". Ανάλογα με ποιους είσαι και που! Ανάλογα αν αυτοί το ξέρουν ή όχι!
Αν είσαι σπίτι μια πολύ βροχερή μέρα και οι άνθρωποι που μένουν μαζί σου δεν ξέρουν το εγχείρημα σου τα μόνα παραπάνω ΝΑΙ που θα χρειαστεί να πεις θα είναι σε ερωτήσεις του τύπου "Θα μου φέρεις ένα ποτήρι νερό; " , " Θα μου φτιάξεις ένα παστίτσιο γιατί πολύ το έχω επιθυμήσει;" και άλλα πανόμοιου τύπου! Αν τώρα παρόλο που είσαι σπίτι και είσαι σαν και εμένα που μου ξεφεύγουν κάτι τέτοια και το είπες σε κανα δύο φίλους ετοιμάσου για τηλεφωνήματα του τύπου " Βγες χωρίς ρούχα στην βροχή", "Πλύνε το αμάξι σου με το νερό της βροχής" και ότι άλλο περίεργο μπορεί να έρθει στο μυαλό του ανθρώπου όταν σκεφτεί "βροχή"
Αν είσαι έξω με φίλους σου που δεν είναι γνώστες το πολύ πολύ να πεις ΝΑΙ σε όλες τις προσκλήσεις και τρελές εξορμήσεις που σου προτείνουν! Αν είναι γνώστες τα ΝΑΙ που θα πεις σίγουρα δεν θα αφορούν καταστάσεις και πράγματα για τα οποία θα είσαι περήφανος την επόμενη μέρα!
Αν είσαι με το Boyfriend και δεν του το έχεις αποκαλύψει τα ΝΑΙ που θα πεις δεν θα έχουν μεγάλη διαφορά με αυτά που λες, γιατί για να είσαι μαζί του του κάνεις τα χατήρια τις περισσότερες φορές! Αν τώρα σου ξέφυγε και σε αυτόν ετοιμάσου να πεις ΝΑΙ στο πιο μεγάλο οχι σου! Και άντε να έχεις κάνει τόσο κόπο τόσες μέρες για να σου χαλάσει την διαδικασία αυτό!
 Νομίζω το ανέλυσα αρκετά, όπως κανω άλλωστε με όλα τα πράγματα! Λέω να το δοκιμάσω.. αλλά δεν θα του πω πότε! Λέτε να το καταλάβουν; :-)

Έτσι ξεκίνησαν όλα...

Ήταν πριν 4 περίπου χρόνια που η ανάγκη να αρπάζω ένα χαρτί και να γράφω, φαινόταν μεγαλύτερη από το να φάω.. να κουνηθώ..να κάνω οτιδήποτε άλλο! Στην αρχή ήταν κόλλες Α4. Συνέχισα με μισοτελειωμένα τετράδια, που στην αρχή είχαν σημειώσεις της σχολής που ποτέ δεν τελειώσαν, λόγω μη συνεχιζόμενης παρακολούθησης του μαθήματος. Μετά από μια επίσκεψη μου σε γνωστό βιβλιοπωλείο η μανία του γραψίματος συνοδεύτηκε και από την συνεχόμενη αγορά μκρών σημειωματαρίων που μου κινούσαν το ενδιαφέρον. Είχα πια εξελιχθεί! Δεν μπορούσαν οι σκέψεις μου να είναι κατεγραμμένες σε απλά τυχαία χαρτιά! Τα σημειωματάρια γέμισαν, οι τσάντες μου, που τα αποθήκευαν βάρυναν επικίνδυνα. Έπρεπε λοιπόν να το πάρω απόφαση...Και να την! Ας τα γράφω εδώ τουλάχιστόν αυτά που μπορούν να διαβαστούν και από κάποιον τυχαίο... για τα άλλα είδα προχθές ένα καινούριο σημειωματάριο με πορτοκαλί εξώφυλλο και χρυσές γωνίες! Απίστευτο σας λέω... :p