Ε ναι.... ΤΗΣ.. ΓΙΟΡΤΗΣ!!!!!!!

Παρακολουθούσα μια μέρα στις ειδήσεις και είδα ότι σε μία πόλη του εξωτερικού, οι υπεύθυνοι δεν  στόλισαν φέτος. Σε μία άλλη στόλισαν βέβαια, αλλά καμία σχέση με το παραδοσιακό τρόπο. Κάτι μπλε φωτάκια και κάτι ρομποτάκια είχαν βάλει. Μια βλακεία δηλαδή. Και μετά από κάποια σχόλια σε μια συζήτηση που παρευρέθηκα προσφάτως, ήθελα να μάθω που οδεύουμε;

Έτσι όπως το βλέπω εγώ το μόνο που κάνουμε τα τελευταία χρόνια είναι να απαξιώνουμε κάθε γιορτή. Και εξηγώ. Είναι του αγίου Βαλεντίνου; 666 και άλλα παρόμοια στα ζαχαροπλαστεία στα λουλουδάδικα και στα άλλα παρόμοια μαγαζιά... αλλά χάνουμε την ουσία. Είναι Χριστούγεννα...; Δεν στολίζεις γιατί είναι μπανάλ, δεν φοράς κόκκινο βρακί την πρωτοχρονιά γιατί έλεος, δεν τρως κουραμπιέ γιατί σου την δίνει αυτή η άσπρη σκόνη... αλλά χάνουμε την ουσία. Είναι Πάσχα..; Δεν σουβλίζεις αρνί, αλλά τρως σούσι και αντί για να βάψεις κόκκινα τα αυγά, αλλάζεις το χρώμα στο μαλλί γιατί σε λίγους μήνες έρχεται καλοκαίρι... αλλά χάνουμε την ουσία.

Και θα πω για την χαμένη ουσία. Που τη ξέρεις αλλά ας την γράψω τη ρημάδα. Γιατί έχω συγχυστεί. Κάθε γιορτή είναι μια βλακεία που της έβγαλαν ένα όνομα απλά για να την φωνάζεις, πέρα από όλα τα ιστορικά, που στη συγκεκριμένη φάση πραγματικά αδιαφορώ. Ένα όνομα που θα πρέπει να μάθεις να το χρησιμοποιείς γιατί είναι η αφορμή που ψάχνεις για να δεις τους φίλους σου που έχεις καιρό, μια αφορμή για να πεις ένα ρημαδό σ' αγαπώ παραπάνω, όχι λόγω των ημερών, για τώρα έχεις καλή δικαιολογία και δεν θα σε πάρουν για too much. Έχεις μια αφορμή να κάνεις πράξη μερικά από τα λόγια που λες γιατί τώρα μπορείς, που οι άλλοι χαζοχαίρονται, έχεις μια αφορμή να φτιάξεις τη χαλασμένη διάθεση σου αν χαλαρώσεις και δεις τι είναι αυτό που υποβαθμίζεις. Αφορμή για να ξεφύγεις από τη ρουτίνα που ζεις γιατί αν μου πεις ότι κάθε μέρα κάνεις κάτι διαφορετικό, στείλε μου το τηλέφωνο σου και πάω πάσο. Αφορμή να διορθώσεις κάποια μαλακία που έχεις κάνει, γιατί όλοι πέφτουν πιο εύκολα όταν φοράνε κόκκινο βρακί και έχουν χρυσόσκονη πάνω τους. 

Απλά κουνήσου και ξεκόλλα το κεφάλι σου... Λέγε έρχονται γιορτές και κάθε χρόνο το μόνο που πρέπει να σκέφτεσαι είναι.. Μπορώ να γίνω περισσότερο γελοίος από ότι ήμουν πέρυσι;;; Όχι για τη ρημάδα τη γιορτή... για τη ρημάδα την ουσία!!!

Και ναι το ξέρω... η λέξη "ρημάδα" και όλα τα συναφή είναι η νέα αγαπημένη μου λέξη.

Καλές μας ουσίες!

Τουβλάκι..

Η ζωή είναι μια οικοδομή. Μια οικοδομή που χτίζεται κάθε μέρα, τουβλάκι τουβλάκι. Αν είναι η δική σου οικοδομή, όσους πιο πολλούς εργάτες έχεις, τόσο πιο περίπλοκο θα είναι το οίκημα, τόσες περισσότερες γωνίες, τόσα πιο πολλά δωμάτια, τόσες πιο πολλές ιδέες για να φτιάξεις τη σκάλα που θα οδηγεί στους πάνω ορόφους.

Αν ξαφνικά νιώσεις ότι η οικοδομή κουνιέται και δεν είναι σεισμός, σίγουρα κάτι φταίει. Σίγουρα κάποιο τουβλάκι εκεί στο κάτω μέρος δεν μπήκε καλά, μπήκε στραβά, ποιος ξέρει. Αν είσαι τυχερός και έρθει κάποιος εργάτης, πάρει την ευθύνη και σου πει ότι λόγω κρυώματος δεν έβαλε τότε το τουβλάκι σωστά, τι κάνεις;

Συγχωρείς το εργάτη γιατί είχε πυρετό ή σκέφτεσαι ότι αυτό το τουβλάκι χαλάει όλη τη δομή της οικοδομής σου;

Άτιμα κτίρια.. Πάλι καλά που δεν πέρασα πολιτικός μηχανικός!

Γεια μας!

Συννεφάκι είσαι εδώ;;;;

Όσα και αν έχεις περάσει στη ζωή σου, και κυρίως απευθύνομαι στα άσχημα (όπως και να το κάνουμε αυτή η φράση συνήθως για αυτά μιλάει), αν είσαι αισιόδοξος άνθρωπος, εεεε ότι και αν πάθεις, πάντα αισιόδοξος μένεις! Τουλάχιστον εγώ, γιατί μπορεί κάποιος να έχει αντίρρηση για την γενίκευση που έκανα.

Η δική μου  αισιοδοξία όμως, είναι ένα  βήμα πιο πάνω. Είναι από αυτές που σε κάνουν να νιώθεις, λες και είσαι πάνω σε ένα άσπρο, φουσκωτό, φουφουλιάρικο συννεφάκι, από αυτά που ζωγράφιζα στο δημοτικό. Κάθεσαι εκεί οκλαδόν, με ένα τεράστιο χαμόγελο και κάνεις και ένα "ουουου" λόγω ύψους, αλλά και λόγω χαράς, που πιστεύεις ότι όλα θα πάνε καλά.

Το συννεφάκι παρόλο που είναι έτσι αφράτο και λεπτό μπορεί και σε κρατάει. Ναι, ναι μπορεί!!! Και μένα στην αρχή, μου είχε κάνει εντύπωση! Έλα όμως που έρχεται ένας αέρας και έτσι αφράτο όπως είναι το ξεφουσκώνει, έλα που έρχεται μια βροχή και οι σταγόνες της, το διαπερνούν μέχρι που σωριάζεσαι στο πάτωμα...

Και ναι συμβαίνει! Το δυνατό μου συννεφάκι, πολλές φορές με απογοητεύει! Πολλές φορές φταίει η άτιμη πραγματικότητα, άλλες φορές φταίνε οι άνθρωποι που έχεις γύρω σου και κάποιες άλλες φορές επειδή γαμώτο δεν γίνεται όλα να πάνε καλά!

Σκέφτηκα να πάρω μια τρόμπα και μόλις βλέπω ότι το συννεφάκι "χάνει" λίγο, τσουπ να το γεμίζω, αλλά έτσι όπως το έχω φανταστεί το συννεφάκι, δεν θυμάμαι να είχε αυτό το πραγματάκι που μπαίνει ο αέρας.....πφφφφφ

Καληνύχτα μας!

Εγώ και ο Σούπερμαν..!!

Όταν ήμουν μικρή συνήθιζα να παίζω με αγοράκια.. Για κάποιο περίεργο λόγο νόμιζαν ότι ήμουν πιο δυνατή από τα φυσιολογικά κοριτσάκια. Ίσως να είχαν δίκιο, ίσως και όχι. Η αλήθεια είναι κάτι ένιωθα αλλά ήμουν μικρή για να το εξηγήσω..

Τώρα που μεγάλωσα οι φίλοι μου συνεχίζουν να πιστεύουν ότι είμαι δυνατή. Βέβαια τώρα πια δεν μιλάνε για  σωματική δύναμη όπως οι τότε φίλοι μου, αλλά για δύναμη χαρακτήρα. Μου έχουν πει ότι βλέπουν αυτή τη δύναμη όταν εκφράζομαι, όταν ζητάω, όταν μιλάω, όταν απαιτώ, όταν αρνούμαι, όταν αντιμετωπίζω καταστάσεις.

Η αλήθεια είναι, ότι  αυτή μου τη δύναμη άλλοι την αγαπούν, άλλοι δεν την μπορούν. Για αυτούς που την αγαπούν δεν έχω να πω πολλά! Για αυτούς που δεν την μπορούν, θα προσπαθήσω να τους εξηγήσω. Η αλήθεια είναι ότι το σκεφτόμουν το πρωί που έκανα δουλειά. Πάντα το κάνω αυτό! Έτσι κάνω καλύτερα τη δουλειά :ρ !

Σκεφτόμουν λοιπόν ότι και ο Σούπερμαν είχε μια δύναμη. Οκ το ήξεραν! Είχε μια δύναμη! Αλλά είχε και μια αδυναμία.. ένα πράσινο πράγμα που μου διαφεύγει το όνομα, που φωτοβολούσε και τον έκανε να χάνει κάθε δύναμη. Ε να και εγώ είμαι σαν το Σούπερμαν.. Έχω αδυναμίες.! Και αν είσαι η αδυναμία μου, που πάει η δύναμη μου οεο??? Μακριά, πολύ μακριά...!!

Καληνύχτα μας..!