Ένας φίλος μου...

Η αλήθεια είναι ότι έχω μια αδυναμία στους φίλους μου... Από αυτή που τους κάνεις τα χατίρια, που τους παίρνεις γλυκά, που τους πας για μπύρα. Έχω ένα φίλο όμως που για να με αφήσει να του πηγαίνω γλυκά και να τον πηγαίνω για μπύρα, με παίδεψε πολύ. Όταν γνωριστήκαμε, τότε πριν δέκα χρόνια, δεν με συμπάθησε. Του την έσπαγε από ότι κατάλαβα αργότερα αυτή μου η αδυναμία. Δεν του άρεσαν ιδιαίτερα τα γλυκά και όσο για την μπύρα όπως θυμάμαι είχε πει " Είναι πολύ νωρίς". Τι να κάνω και εγώ όμως, που πάντα μου άρεσε αυτή η πικρή της γεύση, μου προκαλούσε πολυλογία, κάτι σπάνιο για μένα...

Και μένα τα γλυκά δεν μου αρέσουν αλλά μου αρέσει να τα δίνω, με αφθονία κιόλας. Κάποια στιγμή όμως, μερικά χρόνια πριν, τα κατάφερα. Και τα γλυκά έφαγε και την μπύρα ήπιε.

Σήμερα δεν πολυτρώμε γλυκά, η αλήθεια να λέγεται. Γεμίσαμε νομίζω από γλύκα και την νιώθουμε συνέχεια!! Όσο για την μπύρα δεν μας προλαβαίνουν...

Κάθε χρόνο...

Κάθε χρόνο έχω γενέθλια.
Κάθε χρόνο προσπαθώ να τα γιορτάζω με ξεχωριστό τρόπο για να έχω να θυμάμαι την κάθε χρονιά. Κάθε χρόνο δημιουργώ μια ανάμνηση από αυτές που δεν φεύγουν εύκολα.
Κάθε χρόνο στα γενέθλια μου παίρνω κάποιες αποφάσεις, άλλωστε αυτό απαιτεί η ωρίμανση της σκέψης που αποκτάς χρόνο με χρόνο
Κάθε χρόνο έχω γύρω μου ανθρώπους που αγαπώ και μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει για μένα να γιορτάζω τα γενέθλια μου..
Αυτό το χρόνο έκανα όλα τα παραπάνω. Όχι απαραίτητα με τη σειρά που τα ανέφερα αλλά κατάφερα να τα συμπεριλάβω όλα σε αυτό το 24ώρο.