Ε ναι.... ΤΗΣ.. ΓΙΟΡΤΗΣ!!!!!!!

Παρακολουθούσα μια μέρα στις ειδήσεις και είδα ότι σε μία πόλη του εξωτερικού, οι υπεύθυνοι δεν  στόλισαν φέτος. Σε μία άλλη στόλισαν βέβαια, αλλά καμία σχέση με το παραδοσιακό τρόπο. Κάτι μπλε φωτάκια και κάτι ρομποτάκια είχαν βάλει. Μια βλακεία δηλαδή. Και μετά από κάποια σχόλια σε μια συζήτηση που παρευρέθηκα προσφάτως, ήθελα να μάθω που οδεύουμε;

Έτσι όπως το βλέπω εγώ το μόνο που κάνουμε τα τελευταία χρόνια είναι να απαξιώνουμε κάθε γιορτή. Και εξηγώ. Είναι του αγίου Βαλεντίνου; 666 και άλλα παρόμοια στα ζαχαροπλαστεία στα λουλουδάδικα και στα άλλα παρόμοια μαγαζιά... αλλά χάνουμε την ουσία. Είναι Χριστούγεννα...; Δεν στολίζεις γιατί είναι μπανάλ, δεν φοράς κόκκινο βρακί την πρωτοχρονιά γιατί έλεος, δεν τρως κουραμπιέ γιατί σου την δίνει αυτή η άσπρη σκόνη... αλλά χάνουμε την ουσία. Είναι Πάσχα..; Δεν σουβλίζεις αρνί, αλλά τρως σούσι και αντί για να βάψεις κόκκινα τα αυγά, αλλάζεις το χρώμα στο μαλλί γιατί σε λίγους μήνες έρχεται καλοκαίρι... αλλά χάνουμε την ουσία.

Και θα πω για την χαμένη ουσία. Που τη ξέρεις αλλά ας την γράψω τη ρημάδα. Γιατί έχω συγχυστεί. Κάθε γιορτή είναι μια βλακεία που της έβγαλαν ένα όνομα απλά για να την φωνάζεις, πέρα από όλα τα ιστορικά, που στη συγκεκριμένη φάση πραγματικά αδιαφορώ. Ένα όνομα που θα πρέπει να μάθεις να το χρησιμοποιείς γιατί είναι η αφορμή που ψάχνεις για να δεις τους φίλους σου που έχεις καιρό, μια αφορμή για να πεις ένα ρημαδό σ' αγαπώ παραπάνω, όχι λόγω των ημερών, για τώρα έχεις καλή δικαιολογία και δεν θα σε πάρουν για too much. Έχεις μια αφορμή να κάνεις πράξη μερικά από τα λόγια που λες γιατί τώρα μπορείς, που οι άλλοι χαζοχαίρονται, έχεις μια αφορμή να φτιάξεις τη χαλασμένη διάθεση σου αν χαλαρώσεις και δεις τι είναι αυτό που υποβαθμίζεις. Αφορμή για να ξεφύγεις από τη ρουτίνα που ζεις γιατί αν μου πεις ότι κάθε μέρα κάνεις κάτι διαφορετικό, στείλε μου το τηλέφωνο σου και πάω πάσο. Αφορμή να διορθώσεις κάποια μαλακία που έχεις κάνει, γιατί όλοι πέφτουν πιο εύκολα όταν φοράνε κόκκινο βρακί και έχουν χρυσόσκονη πάνω τους. 

Απλά κουνήσου και ξεκόλλα το κεφάλι σου... Λέγε έρχονται γιορτές και κάθε χρόνο το μόνο που πρέπει να σκέφτεσαι είναι.. Μπορώ να γίνω περισσότερο γελοίος από ότι ήμουν πέρυσι;;; Όχι για τη ρημάδα τη γιορτή... για τη ρημάδα την ουσία!!!

Και ναι το ξέρω... η λέξη "ρημάδα" και όλα τα συναφή είναι η νέα αγαπημένη μου λέξη.

Καλές μας ουσίες!

Τουβλάκι..

Η ζωή είναι μια οικοδομή. Μια οικοδομή που χτίζεται κάθε μέρα, τουβλάκι τουβλάκι. Αν είναι η δική σου οικοδομή, όσους πιο πολλούς εργάτες έχεις, τόσο πιο περίπλοκο θα είναι το οίκημα, τόσες περισσότερες γωνίες, τόσα πιο πολλά δωμάτια, τόσες πιο πολλές ιδέες για να φτιάξεις τη σκάλα που θα οδηγεί στους πάνω ορόφους.

Αν ξαφνικά νιώσεις ότι η οικοδομή κουνιέται και δεν είναι σεισμός, σίγουρα κάτι φταίει. Σίγουρα κάποιο τουβλάκι εκεί στο κάτω μέρος δεν μπήκε καλά, μπήκε στραβά, ποιος ξέρει. Αν είσαι τυχερός και έρθει κάποιος εργάτης, πάρει την ευθύνη και σου πει ότι λόγω κρυώματος δεν έβαλε τότε το τουβλάκι σωστά, τι κάνεις;

Συγχωρείς το εργάτη γιατί είχε πυρετό ή σκέφτεσαι ότι αυτό το τουβλάκι χαλάει όλη τη δομή της οικοδομής σου;

Άτιμα κτίρια.. Πάλι καλά που δεν πέρασα πολιτικός μηχανικός!

Γεια μας!

Συννεφάκι είσαι εδώ;;;;

Όσα και αν έχεις περάσει στη ζωή σου, και κυρίως απευθύνομαι στα άσχημα (όπως και να το κάνουμε αυτή η φράση συνήθως για αυτά μιλάει), αν είσαι αισιόδοξος άνθρωπος, εεεε ότι και αν πάθεις, πάντα αισιόδοξος μένεις! Τουλάχιστον εγώ, γιατί μπορεί κάποιος να έχει αντίρρηση για την γενίκευση που έκανα.

Η δική μου  αισιοδοξία όμως, είναι ένα  βήμα πιο πάνω. Είναι από αυτές που σε κάνουν να νιώθεις, λες και είσαι πάνω σε ένα άσπρο, φουσκωτό, φουφουλιάρικο συννεφάκι, από αυτά που ζωγράφιζα στο δημοτικό. Κάθεσαι εκεί οκλαδόν, με ένα τεράστιο χαμόγελο και κάνεις και ένα "ουουου" λόγω ύψους, αλλά και λόγω χαράς, που πιστεύεις ότι όλα θα πάνε καλά.

Το συννεφάκι παρόλο που είναι έτσι αφράτο και λεπτό μπορεί και σε κρατάει. Ναι, ναι μπορεί!!! Και μένα στην αρχή, μου είχε κάνει εντύπωση! Έλα όμως που έρχεται ένας αέρας και έτσι αφράτο όπως είναι το ξεφουσκώνει, έλα που έρχεται μια βροχή και οι σταγόνες της, το διαπερνούν μέχρι που σωριάζεσαι στο πάτωμα...

Και ναι συμβαίνει! Το δυνατό μου συννεφάκι, πολλές φορές με απογοητεύει! Πολλές φορές φταίει η άτιμη πραγματικότητα, άλλες φορές φταίνε οι άνθρωποι που έχεις γύρω σου και κάποιες άλλες φορές επειδή γαμώτο δεν γίνεται όλα να πάνε καλά!

Σκέφτηκα να πάρω μια τρόμπα και μόλις βλέπω ότι το συννεφάκι "χάνει" λίγο, τσουπ να το γεμίζω, αλλά έτσι όπως το έχω φανταστεί το συννεφάκι, δεν θυμάμαι να είχε αυτό το πραγματάκι που μπαίνει ο αέρας.....πφφφφφ

Καληνύχτα μας!

Εγώ και ο Σούπερμαν..!!

Όταν ήμουν μικρή συνήθιζα να παίζω με αγοράκια.. Για κάποιο περίεργο λόγο νόμιζαν ότι ήμουν πιο δυνατή από τα φυσιολογικά κοριτσάκια. Ίσως να είχαν δίκιο, ίσως και όχι. Η αλήθεια είναι κάτι ένιωθα αλλά ήμουν μικρή για να το εξηγήσω..

Τώρα που μεγάλωσα οι φίλοι μου συνεχίζουν να πιστεύουν ότι είμαι δυνατή. Βέβαια τώρα πια δεν μιλάνε για  σωματική δύναμη όπως οι τότε φίλοι μου, αλλά για δύναμη χαρακτήρα. Μου έχουν πει ότι βλέπουν αυτή τη δύναμη όταν εκφράζομαι, όταν ζητάω, όταν μιλάω, όταν απαιτώ, όταν αρνούμαι, όταν αντιμετωπίζω καταστάσεις.

Η αλήθεια είναι, ότι  αυτή μου τη δύναμη άλλοι την αγαπούν, άλλοι δεν την μπορούν. Για αυτούς που την αγαπούν δεν έχω να πω πολλά! Για αυτούς που δεν την μπορούν, θα προσπαθήσω να τους εξηγήσω. Η αλήθεια είναι ότι το σκεφτόμουν το πρωί που έκανα δουλειά. Πάντα το κάνω αυτό! Έτσι κάνω καλύτερα τη δουλειά :ρ !

Σκεφτόμουν λοιπόν ότι και ο Σούπερμαν είχε μια δύναμη. Οκ το ήξεραν! Είχε μια δύναμη! Αλλά είχε και μια αδυναμία.. ένα πράσινο πράγμα που μου διαφεύγει το όνομα, που φωτοβολούσε και τον έκανε να χάνει κάθε δύναμη. Ε να και εγώ είμαι σαν το Σούπερμαν.. Έχω αδυναμίες.! Και αν είσαι η αδυναμία μου, που πάει η δύναμη μου οεο??? Μακριά, πολύ μακριά...!!

Καληνύχτα μας..!

ΟΥΥΥ ΜΑΓΙΚΟ....!

Από τότε που μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου, έχω μια συνήθεια...Κάθε φορά που πρέπει να αποφασίσω για κάτι που δεν είμαι σίγουρη ή που δεν θέλω να πάρω την απόφαση μόνη μου, ζητάω έμμεση βοήθεια ! Αυτό που κάνω είναι να αφήνω καταστάσεις να παίρνουν τις αποφάσεις για μένα. Και τι σημαίνει αυτό; Ας δώσω ένα παράδειγμα.

Να μαγειρέψω σήμερα ρύζι ή μακαρόνια με το κρέας;; Δύσκολο. Τι κάνω; Ανοίγω τηλεόραση σε συγκεκριμένο κανάλι! Αν έχει διαφημίσεις, ρύζι και αν δεν έχει, μακαρόνια! Φυσικά το τρόπο αυτό δεν τον χρησιμοποιώ για σημαντικές αποφάσεις, είπαμε. Αλλά όπου με βολεύει και είναι εύκολο, μου αρέσει πολύ να χρησιμοποιώ το τρόπο αυτό. Είναι τόσο ανώριμο, τόσο χαζοχαρούμενο που με ξετρελαίνει.

Αν αναρωτιέται κανείς αν τηρώ το αποτέλεσμα θα του απαντήσω πως  ΝΑΙ! Πως μου ήρθε σήμερα; Έχω δώσει ένα ερώτημα για επεξεργασία στις καταστάσεις τις επόμενες ημέρες και περιμένω τι θα κάνω... Ανυπομονώωωωωω λοιπόν!!!

Καλησπέρα μας!

Ξεχνώ..δεν ξεχνώ..

Σαν άνθρωπος  έχω ελαττώματα και προτερήματα... Αυτό που δεν έχω καταλάβει είναι, γιατί πάντα αυτά που με προβληματίζουν, είναι τα ελαττώματα μου και  γιατί πάντα προσπαθώ να τα διορθώσω;; Και ρωτώ τον εαυτό μου και εσάς αν ξέρετε, μετά από τόσα χρόνια ( 27 τα ρημάδια) δεν θα έπρεπε να τα είχα αποδεχτεί πια; Ίσως είναι λίγα τα χρόνια.. αυτό το λέω μόνη μου και χαίρομαι πάλι μόνη μου.. :ρ

Αυτή τη φορά τα έχω βάλει με τη μνήμη μου.. όχι με τη μνήμη μου, που δεν θυμάται ιστορίες, γιατί αυτό κάποιες φορές με έχει βολέψει (αν κάποιος θέλει να μου ξαναπεί τη ίδια ιστορία, δεν βαριέμαι αφού δεν την θυμάμαι) αλλά με τη μνήμη μου που έχει επικοινωνία με το θυμό μου!!! Και τη ρωτώ.. Είναι δυνατόν να ξεχνάς μετά από 2 μέρες ;;

Σαν άνθρωπος διεκδικώ το κάθε τι που θέλω γύρω μου, ανεξαρτήτως του αποτελέσματος, δεν αφήνω καμία κουβέντα να πέσει κάτω, ούτε κανένα βλέμμα εδώ που τα λέμε..

Αλλά αυτό με τη μνήμη μου, με εξοργίζει αλλά τι να το κάνεις θα το έχω ξεχάσει και αυτό μεθαύριο.. άτιμη μνήμη!

OI ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΟΥ...

Η αλήθεια είναι ότι στο τελευταίο τεύχος Σεπτεμβρίου- Οκτωβρίου στο editorial έγραψα για τις στιγμές. Για τις στιγμές που έρχονται και μας αλλάζουν τη ζωή. Καθώς λοιπόν τα σχόλια για το νέο κείμενο μου εισακούγονταν από μένα με ιδιαίτερη προσοχή όπως πάντα, σκέφτηκα......

Όντως πιστεύεις αυτά που γράφεις και εκδίδεις; Για πες, ποιες στιγμές άλλαξαν τη δική σου ζωή; ( Μην απορείτε, μιλάω συχνά στο εαυτό μου. Έχω την πεποίθηση ότι αυτό με κάνει καλύτερο άνθρωπο :ρ. Φυσικά δέχομαι διαψεύσεις). Συμμάζεψα  λοιπόν μυαλό και είπα να καταγράψω...

Στο νηπιαγωγείο αντιπαθούσα όλα τα παιδάκια, δεν έκανα παρέα με κανένα. Έπαιζα με κάτι κουζινικά σε μια γωνία που απαγορευόταν να τα πειράξεις. Μέχρι που ήρθε η δασκάλα να μου φωνάξει που τα πειράζω. Σε ένα λεπτό την είχα πείσει να με αφήσει να συνεχίσω το παιχνίδι  και στο επόμενο λεπτό ένα κοριτσάκι ήρθε δίπλα μου και μου είπε "ούτε εμένα με αφήνει"

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Κατάλαβα ότι κάθε άνθρωπος μπορεί να πειστεί αν βρεις το σωστό τρόπο και επίσης όσο περίεργος και αν είσαι σίγουρα υπάρχει και ένας ακόμα να σου κάνει παρέα.

Στο Γυμνάσιο κατάλαβα ότι θα πρέπει να κάνω περισσότερους φίλους εκτός από αυτό το κοριτσάκι που συνέχισε να είναι δίπλα μου για κάποιο λόγο. Συνειδητοποίησα ότι πρέπει απλά να χαμογελάς λίγο περισσότερο, να μιλάς λίγο πιο ευγενικά, να λες πιο συχνά "ναι" και να συμφωνείς πιο συχνά από ότι θέλεις! Ίσως το παράκανα και βρέθηκα με 8 κοριτσάκια που με ακολουθούσαν όπου πήγαινα.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Κατάλαβα  τότε ότι κάθε στόχο που θα έβαζα από εκείνη τη στιγμή και μετά θα πρέπει να τον πετύχω και αν ξεφύγει και από τον έλεγχο, όλα καλά, δεν υπάρχει πρόβλημα.

Στο Λύκειο με τα 8 κορίτσια κάναμε εξάσκηση στις χαριτωμενιές. Ματιές, κούνημα κεφαλιού πέρα δώθε, διαγωνισμό ποια θα φορέσει πιο κοντή φούστα. Καινούρια θέματα, πολλές απορίες, πρώτα παράνομα φιλιά.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Κατάλαβα ότι αυτό το θέμα θα απασχολεί από εδώ και πέρα ένα μεγάλο κομμάτι των συζητήσεων με τους φίλους μου, οπότε να θυμηθώ να  έχω εμπεριστατωμένη άποψη.

Ο πρώτος χρόνος στη Σχολή είχε άπειρες στιγμές που αν το σκεφτώ νομίζω κάθε μέρα άλλαζαν τη ζωή μου. Από τη οργάνωση του ιδιωτικού σχολείου στο να μην ξέρω που να πάω και που να περπατήσω μέχρι τους φίλους που έκανα και κάθε φορά που μου μιλούσαν καταλάβαινα πόσα πρόκειται να μου μάθουν.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Κατάλαβα ότι κάθε άνθρωπος που θα συναντήσεις, θα σου δώσει κάτι και θα πάρει και από σένα κάτι. Οπότε θα το ψάχνω και θα δίνω ότι αντιστοιχεί.

Η 15 Μαΐου 2007  είναι σίγουρα μια στιγμή που άλλαξε πολλά. Δυο αγαπημένα μου γαλανά μάτια ανέβηκαν στο ουρανό. Έλλειψη μεγάλη, παντού. Πολλές ευθύνες.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Κατάλαβα ότι όταν χάνεις έναν άνθρωπο σου λείπουν οι λεπτομέρειες και από τότε άρχισα να τις παρατηρώ σε όλους. Δεν είναι τυχαία η έκφραση  "Όλα κρίνονται στη λεπτομέρεια"

Ίσως να είναι και άλλες που ξεχνάω. Ίσως περιμένω τις επόμενες για να δω τις αλλαγές. Και το περίεργο είναι ότι οι αλλαγές δεν μου αρέσουν αλλά όταν έρχονται με τη δικαιολογία της στιγμής μάλλον τις αποδέχομαι πιο εύκολα!

Καληνύχτα μας!

.

ΤΟ ΑΘΛΗΜΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥ!

Είναι μερικές λέξεις που είχαν την τύχη από τη μέρα της δημιουργίας τους, να έχουν μια τόσο αρνητική αύρα! Μια από αυτές είναι και ο "συμβιβασμός" !

Ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τον αρνητισμό, σε όλες του τις εκδοχές! Μάλλον αυτός είναι και ο λόγος που δεν τα πάω και καλά με αυτή τη λέξη!

Έχω την εντύπωση ότι ο συμβιβασμός σαν διαδικασία θα μπορούσε να αποτελέσει άθλημα, ξέρεις από αυτά τα Ολυμπιακά! Θέλει πολύ προπόνηση, πολύ εξάσκηση και πολύ υπομονή. Δεν μπορεί ο καθένας να συμβιβαστεί! Υπάρχουν στιγμές που μπορεί να θαυμάσω έναν άνθρωπο που καταφέρνει και συμβιβάζεται, ίσως αυτό στις αδύναμες στιγμές μου! Αλλες πάλι μπορεί να λυπηθώ τον ίδιο άνθρωπο που απλά έχει βολευτεί σε μια κατάσταση!

Και έρχομαι να αναρωτηθώ; Γιατί το κάνουν αυτό οι άνθρωποι.. Τούτη την ώρα, είναι και περασμένα μεσάνυχτα μπορώ να σκεφτώ τους εξής λόγους...

Κάποιος άνθρωπος συμβιβάζεται για παράδειγμα σε μία σχέση γιατί ίσως έχει ζήσει κάτι πολύ δυνατό και βαθιά του πεποίθηση είναι γιατί να το παλέυουμε.. καλά περνάω και έτσι! Για μένα αυτός είναι ο δυστυχισμένος...

Κάποιος άνθρωπος συμβιβάζεται σε μία σχέση γιατί δεν έχει ζήσει ποτέ κάτι δυνατό, οπότε ακόμα και αυτό που ζει τώρα είναι τέλειο!Για μένα αυτός είναι ο αδαής..

Κάποιος άνθρωπος μπορεί να συμβιβαστεί για παράδειγμα σε μιά δουλειά γιατί πραγματικά οι επιλογές πια είναι λίγες. Για μένα αυτός είναι ο ρεαλιστής...

Για κάποιο λόγο πάντα συνδέω τον συμβιβασμό με τη δυστυχία; Το ξέρω το να πετύχεις την ευτυχία δεν είναι τόσο εύκολο αλλά γιατί να βάζεις και εμπόδια;

Αντε να απαντήσεις...

Καληνύχτα μας!

Δυο σκέψεις μόνο..

Η αλήθεια είναι ότι όταν πίνω ένα κρασάκι παραπανω οι σκέψεις  αν μου έρχονται μία φορά τότε μου έρχονται με δέκα φορές μεγαλύτερη ένταση.. οι σκέψεις αυτές ίσως δεν έχουν σειρά αλλά δεν παύουν να είναι αληθινές...να μερικές..

Η φιλία περνάει από πολλά στάδια...ένα απο αυτά είναι το στάδιο του τσακωμού που μετά από χρόνια για κάποιο λόγο είναι πολύ κατανοητό..

Με μερικούς ανθρώπους ταιριάζεις τόσο παρόλο που η δεκαετία που γεννήθηκαν είναι μεταγενεστερη από σένα...

Κάποιοι άνθρωποι σε κάνουν να τους αγαπάς και άλλες να αναρωτιέσαι πως γίνεται να είναι δίπλα σου και αυτό είναι κάτι μοναδικό..

Υπάρχουν καποιοι άνθρωποι που παρόλο που δείχνουν τόσο διαφορετικοί έχουν τόσα κοινα με σένα...

Είναι μερικοί άνθρωποι που σαν λάθος θεωρούν κάτι που για σένα δεν είναι πια λάθος... και σωστό όταν τυχαίνει να είναι λάθος ταυτοχρόνως...

Πολύ περίεργα πράγματα αλλά πραγματικά μαθαίνεις πολλά για τους ανθρώπους που έχεις γύρω σου όταν αυτοί γίνονται λίγο πιο χαρωποί...

Καληνύχτα λοιπόν!!

ΒΡΑΔΥ-ΠΡΩΙ -ΒΡΑΔΥ ΠΡΩΙ...

Μπορεί το βράδυ και το πρωί να είναι μέρος της ίδιας μέρας αλλά δεν μπορώ να μην σκεφτώ ότι είναι τόσο διαφορετικά. Από παλιά ήμουν fan του σκοταδιού, οπότε πάντα η προτίμηση μου στο βράδυ ήταν κάτι εμφανές. Και αυτό γιατί;

Νομίζω το βράδυ όλα δείχνουν πιο όμορφα! Και δεν μιλάω για την εξωτερική ομορφιά των γυναικών που κρύβονται καλύτερα κάτω από το μεικ απ τους!

Μιλάω για το φως που μέσα σε όλο το σκοτάδι δείχνει να ξεχωρίζει, δεν είναι κατι συνηθισμένο! Το φεγγάρι είναι τόσο καλύτερο από τον ήλιο ακόμα και για τον πολύ απλό λόγο ότι μπορείς να το κοιτάξεις! Το βράδυ όλοι οι άνθρωποι είναι πιο χαλαροί και νιώθουν την ανάγκη να περάσουν καλά!  Τη νύχτα οι ρυθμοί πέφτουν, το μυαλό σταματαέι να λειτουργεί πρακτικά και παραχωρεί τη θεσή του στις σκέψεις. Αμέτρητες δεν λέω, αλλά όπως έχω ξαναπεί αν δεν κάνω λάθος, αν είσαι ερωτευμένος, αν όλα τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, αν είσαι ευτυχισμένος ή αν έχεις καλή παρέα την ώρα που σκέφτεσαι όλα είναι καλά και ακόμα καλύτερα από ότι θα ήταν τη μέρα! Αστεράκια πολλά, σκέψεις με αγκαλίτσες και πολλες μικρες κόκκινες καρδούλες! Από την άλλη αν είσαι προβληματισμένος, αν είσαι ερωτευμένος αλλα υπάρχει κάποιο θέμα βρε αδερφέ, οι σκέψεις τη νύχτα μπορεί να είναι τρία πράγματα! Ή λάθος ή πρόστυχες ή και τα δύο μαζί!

Η πρόστυχη σκέψη νομίζω είναι ξεκάθαρο σε τι αναφέρεται, δεν χρειάζεται ανάλυση :p Η λάθος σκέψη έχει πολλά παρακλάδια! Σκέψη που ακολουθείται από πράξη που διακατέχεται από υπερβολή και που το πρώι θα σε κάνει να απορήσεις για τον ίδιο σου τον εαυτό, σκέψη που θυμίζει σκήνη από σειρά του Φώσκολου, βλέπε τραβηγμένη από τα αυτιά, τη μύτη και ότι αλλο.. :pΤώρα ο συνδυασμός λάθος-πρόστυχο είναι από αυτές που ο φιλος μου ο Σταμάτης θα έλεγε rip και παρόλο που ακόμα δεν έχω καταλάβει το τρόπο που χρησιμοποιεί τη φράση (γτ για όσους δεν ξέρουν δεν την χρησιμοποιεί με τη έννοια τη γνωστής συντομογραφίας), για κάποιο λόγο θα έρθω να συμφωνήσω μαζί του  ;-)

Καλή μας νύχτα λοίπον!

ΤΑ ΤΟΥ ΕΓΩ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΤΟΥ ΜΟΥ ΜΟΥ....

 Σκεφτόμουν μια μέρα από ποιες δύο λέξεις αποτελείται η λέξη "εγωισμός"... Δεν το έψαξα και πολύ, η αλήθεια να λέγεται, ούτε καν ένα απλό googlarisma! Αυτό που παρατήρησα όμως και προφανώς δεν είναι μυστικό, είναι ότι έχει πολύ "εγώ" μέσα και πολυ "μου" επίσης!
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί μια λέξη που να αφορά τον εαυτό, του καθενός μπορεί να βγάζει τόση κακία! Τις περισσότερες φορές παρουσιάζεται και σαν αρρώστια!Και αναρωτιέμαι είναι;
Από παλιά, μια φράση άκουγα συνέχεια από τις φίλες μου "Μα καλά, εγωισμό δεν εχεις;" και τις κοιτούσα με απορία.. Μα τι λένε! Να, που μετά από χρόνια μου συνέβη! Σαν τερατάκι που έρχεται και σε δαγκώνει! Εκεί που κάθεσαι "άουτς" και μετά από λίγο πάλι τα ίδια!
Ήρθαν οι φίλες μετά και έλεγαν "'Άντε μπράβο"! Αλλά και πάλι τις κοιτούσα με απορία! Τι μπράβο ρε κορίτσια που είναι ενα συναίσθημα που δεν αντέχεται... Στροβιλίζεται συνέχεια σαν μύγα μέσα στο μυαλό μου και μοιάζει σαν πιπέρι που το τρως και γίνεσαι κόκκινος! Μπορώ να φανταστώ μην σας πω να βγάζω και καπνούς από τα αυτιά σαν τα καρτούν! Έτσι όπως τα γράφω τρόμαξα λιγάκι!
Δεν μου αρέσει αυτό το τερατάκι, μύγα ή πιπέρι... Θα κάνω ότι θέλω και μην ακούσω νέα φράση...και αν βγάλετε.. σκοτίστηκα...πφφ!

ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ..

Η ιδέα ξεκίνησε από την ομώνυμη ταινία του Τζίμ Κάρεϋ. Η ιδέα να γράψω πάλι τόσο σύντομα μου ήρθε γιατί την διαδικασία αυτή την έχω παρακολουθήσει σε δύο σειρές του εξωτερικού που παρακολουθώ πολύ πρόσφατα! Σκέφτηκα λοιπόν πως μπορεί μια τόσο μικρή λέξη, μόλις 3 γράμματα να προκαλεί τέτοια δυσκολία στην άρθρωση κάποιες φορές;
Η επόμενη σκέψη που θα μπορούσα να κάνω είναι κατά πόσο είναι εφικτό να γίνει αυτό εκτός τηλεόρασης και σειρών! Η απάντηση που έδωσα στον εαυτό μου ήταν " Ανάλογα". Ανάλογα με ποιους είσαι και που! Ανάλογα αν αυτοί το ξέρουν ή όχι!
Αν είσαι σπίτι μια πολύ βροχερή μέρα και οι άνθρωποι που μένουν μαζί σου δεν ξέρουν το εγχείρημα σου τα μόνα παραπάνω ΝΑΙ που θα χρειαστεί να πεις θα είναι σε ερωτήσεις του τύπου "Θα μου φέρεις ένα ποτήρι νερό; " , " Θα μου φτιάξεις ένα παστίτσιο γιατί πολύ το έχω επιθυμήσει;" και άλλα πανόμοιου τύπου! Αν τώρα παρόλο που είσαι σπίτι και είσαι σαν και εμένα που μου ξεφεύγουν κάτι τέτοια και το είπες σε κανα δύο φίλους ετοιμάσου για τηλεφωνήματα του τύπου " Βγες χωρίς ρούχα στην βροχή", "Πλύνε το αμάξι σου με το νερό της βροχής" και ότι άλλο περίεργο μπορεί να έρθει στο μυαλό του ανθρώπου όταν σκεφτεί "βροχή"
Αν είσαι έξω με φίλους σου που δεν είναι γνώστες το πολύ πολύ να πεις ΝΑΙ σε όλες τις προσκλήσεις και τρελές εξορμήσεις που σου προτείνουν! Αν είναι γνώστες τα ΝΑΙ που θα πεις σίγουρα δεν θα αφορούν καταστάσεις και πράγματα για τα οποία θα είσαι περήφανος την επόμενη μέρα!
Αν είσαι με το Boyfriend και δεν του το έχεις αποκαλύψει τα ΝΑΙ που θα πεις δεν θα έχουν μεγάλη διαφορά με αυτά που λες, γιατί για να είσαι μαζί του του κάνεις τα χατήρια τις περισσότερες φορές! Αν τώρα σου ξέφυγε και σε αυτόν ετοιμάσου να πεις ΝΑΙ στο πιο μεγάλο οχι σου! Και άντε να έχεις κάνει τόσο κόπο τόσες μέρες για να σου χαλάσει την διαδικασία αυτό!
 Νομίζω το ανέλυσα αρκετά, όπως κανω άλλωστε με όλα τα πράγματα! Λέω να το δοκιμάσω.. αλλά δεν θα του πω πότε! Λέτε να το καταλάβουν; :-)

Έτσι ξεκίνησαν όλα...

Ήταν πριν 4 περίπου χρόνια που η ανάγκη να αρπάζω ένα χαρτί και να γράφω, φαινόταν μεγαλύτερη από το να φάω.. να κουνηθώ..να κάνω οτιδήποτε άλλο! Στην αρχή ήταν κόλλες Α4. Συνέχισα με μισοτελειωμένα τετράδια, που στην αρχή είχαν σημειώσεις της σχολής που ποτέ δεν τελειώσαν, λόγω μη συνεχιζόμενης παρακολούθησης του μαθήματος. Μετά από μια επίσκεψη μου σε γνωστό βιβλιοπωλείο η μανία του γραψίματος συνοδεύτηκε και από την συνεχόμενη αγορά μκρών σημειωματαρίων που μου κινούσαν το ενδιαφέρον. Είχα πια εξελιχθεί! Δεν μπορούσαν οι σκέψεις μου να είναι κατεγραμμένες σε απλά τυχαία χαρτιά! Τα σημειωματάρια γέμισαν, οι τσάντες μου, που τα αποθήκευαν βάρυναν επικίνδυνα. Έπρεπε λοιπόν να το πάρω απόφαση...Και να την! Ας τα γράφω εδώ τουλάχιστόν αυτά που μπορούν να διαβαστούν και από κάποιον τυχαίο... για τα άλλα είδα προχθές ένα καινούριο σημειωματάριο με πορτοκαλί εξώφυλλο και χρυσές γωνίες! Απίστευτο σας λέω... :p