ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΙΤΛΟ..

Δεν έχει τίτλο γιατί δεν ξέρω τι είναι.. μάλλον σκέψεις μαζεμένες που δεν βγάζουν νόημα και δεν με αφήνουν να κάνω τις δουλειές μου... Θέλω να τις καταγράψω έτσι " χύμα", ακριβώς όπως έρχονται στο μυαλό μου, ακατάσχετα, χωρίς προειδοποίηση.

Δεν πρέπει να λες αυτά που σκέφτεσαι γιατί επηρεάζεις τους ανθρώπους. Έτσι δεν τους αφήνεις να κάνουν αυτό που θέλουν. Αυτό όμως είναι υποκρισία, δηλαδή τι πρέπει να μην πεις όταν σου ζητάνε την άποψη τους, πρέπει να λες ναι , ναι, και συμφωνώ συμφωνώ;; Είναι αυτό επικοινωνία τώρα;

Πραγματικά αν είσαι Γερμανός και μένεις σήμερα στην Ελλάδα καλύτερα μην κυκλοφορήσεις στους δρόμους. Τι φανατισμός είναι αυτός. Θα πάω στο κέντρο να δω τον αγώνα. Καλύτερα να πάρω καμία ασπίδα μαζί μου. Και εγώ θα τον δω τον αγώνα φανατική Ελληνοπούλα λέμε, αλλά ας ηρεμήσουμε λίγο.

Το καλοκαίρι τα μαγαζιά έχουν κάποιο μαγνήτη; Δεν ξέρω τι συμβαίνει. Μάλλον θέλω να βγαίνω συνέχεια έξω και βαριέμαι τα ίδια και τα ίδια. Πάνε όλα μου τα λεφτά, ή αν όχι ακόμα σίγουρα δεν θα μου μείνει τίποτα.

Ο μπαμπάς μου δεν έχω παράπονο, είναι πολύ καλός. Μου έφτιαξε σπίτι προίκα, και πήγα να το δω, όχι πρώτη φορά βέβαια, και παρατήρησα το εξής. Μα πόσες πρίζες υπάρχουν μέσα στο δωμάτιο;; Δηλαδή έλεος... Πόσα πράγματα θα συνδέω;; Όπου και να κοιτάξεις έχει πρίζα.

Πως έχουμε γίνει έτσι οι άνθρωποι;.Παράξενοι, εγωιστές, έχουμε ξεχάσει να περνάμε καλά. Και μιλάω για εμάς που μεγαλώσαμε λιγάκι. Που περάσαμε τα 22. Όχι ότι είχαν κάτι τα 22 άλλα δεν ξέρω έτσι μου έχουν κάτσει. Τι είναι αυτό που μας εμποδίζει να χαλαρώσουμε και να τα στέλνουμε όλα εκεί που πρέπει;; (χαρακτηριστική κίνηση κατά την οποία τα δύο χέρια ενώνονται ευλαβικά και κάνουν μια ημικύκλια κίνηση από πάνω προς κάτω με τερματισμό τον καβάλο μας). Πολύ προβληματισμός για το τελευταίο. Γιατί ή εγώ έχω γίνει αναίσθητη ή απλά έχω χάσει επεισόδια.

Άντε καλό μας απόγευμα!

Ο κήπος μου...

Όχι...δεν πρόκειται για κάτι φανταστικό.. δεν είναι κάποια παρομοίωση όπως συνήθως.. θέλω να μιλήσω για τον κήπο μου, το κανονικό μου κήπο, που ευτυχώς διαθέτει το σπίτι μου, με δέντρα και όλα εκείνα τα πράσινα που του αρμόζει για να θεωρείται κήπος.

Τον απολαμβάνω κάθε καλοκαίρι. Έχω γράψει κείμενα εκεί,...ουουου πολλά! (και τούτο εδώ). Για άλλους (για  τον μπαμπά μου) ο κήπος είναι ένα μέρος για φροντίδα. Να ποτίσεις, να φυτέψεις, να σκαλίσεις και όλα τα ρήματα σε ..εις που ταιριάζουν στον κήπο. (Δεν ξέρω και άλλα). Για άλλους πάλι (για τον αδερφό μου) ο κήπος είναι χώρος για πάρτι, χώρος για τρελό στολισμό και ότι μπορεί να σκεφτεί κανείς που εμπεριέχει πολύ κόσμο και δυνατή μουσική, για να περνάνε καλά και να ενοχλούν τους γείτονες. Δύο σε ένα που λένε! (Πόσο κοινότυπο θα πει κάποιος)

Για μένα ο κήπος είναι χώρος ηρεμίας. Που αν θέλω κόσμο, θέλω λίγους και καλούς, που αν θέλω να στολίσω, άντε να βάλω ένα τριαντάφυλλο και ένα λαμπάκι πάνω από εκεί που κάθομαι και αν θέλω να ποτίσω, μόνο την κορομηλιά μου. Τα πολύ απλά δηλαδή, ίσα ίσα για να δώσουν αυτό το κάτι στην ηρεμία μου. Ίσως έχει πολλά πράσινα από αυτά που είπα πριν, ίσως έχει ωραία θέα (επί 9 χρόνια τόσο που την κοιτούσα,την έχω μάθει πολύ καλά), ίσως απλά είναι ο χώρος που με κάνει να νιώθω καλά. Και για να μην του λείψει κανενός, ναι ναι είναι ο μαγικός μου χώρος, μια τεράστια φούσκα( για περισσότερες πληροφορίες editorial chill out τεύχους Ιουνίου-Ιουλίου) που μπαίνω μέσα και ότι και αν συμβαίνει το ξεχνάω.

Καταπληκτικός ο κήπος μου και μόλις η κορομηλιά συνέλθει γιατί είναι αρρωστούλα, θα είναι ακόμα καλύτερος!

Καλό μας βράδυ