ΟΥΥΥ ΜΑΓΙΚΟ....!

Από τότε που μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου, έχω μια συνήθεια...Κάθε φορά που πρέπει να αποφασίσω για κάτι που δεν είμαι σίγουρη ή που δεν θέλω να πάρω την απόφαση μόνη μου, ζητάω έμμεση βοήθεια ! Αυτό που κάνω είναι να αφήνω καταστάσεις να παίρνουν τις αποφάσεις για μένα. Και τι σημαίνει αυτό; Ας δώσω ένα παράδειγμα.

Να μαγειρέψω σήμερα ρύζι ή μακαρόνια με το κρέας;; Δύσκολο. Τι κάνω; Ανοίγω τηλεόραση σε συγκεκριμένο κανάλι! Αν έχει διαφημίσεις, ρύζι και αν δεν έχει, μακαρόνια! Φυσικά το τρόπο αυτό δεν τον χρησιμοποιώ για σημαντικές αποφάσεις, είπαμε. Αλλά όπου με βολεύει και είναι εύκολο, μου αρέσει πολύ να χρησιμοποιώ το τρόπο αυτό. Είναι τόσο ανώριμο, τόσο χαζοχαρούμενο που με ξετρελαίνει.

Αν αναρωτιέται κανείς αν τηρώ το αποτέλεσμα θα του απαντήσω πως  ΝΑΙ! Πως μου ήρθε σήμερα; Έχω δώσει ένα ερώτημα για επεξεργασία στις καταστάσεις τις επόμενες ημέρες και περιμένω τι θα κάνω... Ανυπομονώωωωωω λοιπόν!!!

Καλησπέρα μας!

Ξεχνώ..δεν ξεχνώ..

Σαν άνθρωπος  έχω ελαττώματα και προτερήματα... Αυτό που δεν έχω καταλάβει είναι, γιατί πάντα αυτά που με προβληματίζουν, είναι τα ελαττώματα μου και  γιατί πάντα προσπαθώ να τα διορθώσω;; Και ρωτώ τον εαυτό μου και εσάς αν ξέρετε, μετά από τόσα χρόνια ( 27 τα ρημάδια) δεν θα έπρεπε να τα είχα αποδεχτεί πια; Ίσως είναι λίγα τα χρόνια.. αυτό το λέω μόνη μου και χαίρομαι πάλι μόνη μου.. :ρ

Αυτή τη φορά τα έχω βάλει με τη μνήμη μου.. όχι με τη μνήμη μου, που δεν θυμάται ιστορίες, γιατί αυτό κάποιες φορές με έχει βολέψει (αν κάποιος θέλει να μου ξαναπεί τη ίδια ιστορία, δεν βαριέμαι αφού δεν την θυμάμαι) αλλά με τη μνήμη μου που έχει επικοινωνία με το θυμό μου!!! Και τη ρωτώ.. Είναι δυνατόν να ξεχνάς μετά από 2 μέρες ;;

Σαν άνθρωπος διεκδικώ το κάθε τι που θέλω γύρω μου, ανεξαρτήτως του αποτελέσματος, δεν αφήνω καμία κουβέντα να πέσει κάτω, ούτε κανένα βλέμμα εδώ που τα λέμε..

Αλλά αυτό με τη μνήμη μου, με εξοργίζει αλλά τι να το κάνεις θα το έχω ξεχάσει και αυτό μεθαύριο.. άτιμη μνήμη!

OI ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΟΥ...

Η αλήθεια είναι ότι στο τελευταίο τεύχος Σεπτεμβρίου- Οκτωβρίου στο editorial έγραψα για τις στιγμές. Για τις στιγμές που έρχονται και μας αλλάζουν τη ζωή. Καθώς λοιπόν τα σχόλια για το νέο κείμενο μου εισακούγονταν από μένα με ιδιαίτερη προσοχή όπως πάντα, σκέφτηκα......

Όντως πιστεύεις αυτά που γράφεις και εκδίδεις; Για πες, ποιες στιγμές άλλαξαν τη δική σου ζωή; ( Μην απορείτε, μιλάω συχνά στο εαυτό μου. Έχω την πεποίθηση ότι αυτό με κάνει καλύτερο άνθρωπο :ρ. Φυσικά δέχομαι διαψεύσεις). Συμμάζεψα  λοιπόν μυαλό και είπα να καταγράψω...

Στο νηπιαγωγείο αντιπαθούσα όλα τα παιδάκια, δεν έκανα παρέα με κανένα. Έπαιζα με κάτι κουζινικά σε μια γωνία που απαγορευόταν να τα πειράξεις. Μέχρι που ήρθε η δασκάλα να μου φωνάξει που τα πειράζω. Σε ένα λεπτό την είχα πείσει να με αφήσει να συνεχίσω το παιχνίδι  και στο επόμενο λεπτό ένα κοριτσάκι ήρθε δίπλα μου και μου είπε "ούτε εμένα με αφήνει"

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Κατάλαβα ότι κάθε άνθρωπος μπορεί να πειστεί αν βρεις το σωστό τρόπο και επίσης όσο περίεργος και αν είσαι σίγουρα υπάρχει και ένας ακόμα να σου κάνει παρέα.

Στο Γυμνάσιο κατάλαβα ότι θα πρέπει να κάνω περισσότερους φίλους εκτός από αυτό το κοριτσάκι που συνέχισε να είναι δίπλα μου για κάποιο λόγο. Συνειδητοποίησα ότι πρέπει απλά να χαμογελάς λίγο περισσότερο, να μιλάς λίγο πιο ευγενικά, να λες πιο συχνά "ναι" και να συμφωνείς πιο συχνά από ότι θέλεις! Ίσως το παράκανα και βρέθηκα με 8 κοριτσάκια που με ακολουθούσαν όπου πήγαινα.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Κατάλαβα  τότε ότι κάθε στόχο που θα έβαζα από εκείνη τη στιγμή και μετά θα πρέπει να τον πετύχω και αν ξεφύγει και από τον έλεγχο, όλα καλά, δεν υπάρχει πρόβλημα.

Στο Λύκειο με τα 8 κορίτσια κάναμε εξάσκηση στις χαριτωμενιές. Ματιές, κούνημα κεφαλιού πέρα δώθε, διαγωνισμό ποια θα φορέσει πιο κοντή φούστα. Καινούρια θέματα, πολλές απορίες, πρώτα παράνομα φιλιά.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Κατάλαβα ότι αυτό το θέμα θα απασχολεί από εδώ και πέρα ένα μεγάλο κομμάτι των συζητήσεων με τους φίλους μου, οπότε να θυμηθώ να  έχω εμπεριστατωμένη άποψη.

Ο πρώτος χρόνος στη Σχολή είχε άπειρες στιγμές που αν το σκεφτώ νομίζω κάθε μέρα άλλαζαν τη ζωή μου. Από τη οργάνωση του ιδιωτικού σχολείου στο να μην ξέρω που να πάω και που να περπατήσω μέχρι τους φίλους που έκανα και κάθε φορά που μου μιλούσαν καταλάβαινα πόσα πρόκειται να μου μάθουν.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Κατάλαβα ότι κάθε άνθρωπος που θα συναντήσεις, θα σου δώσει κάτι και θα πάρει και από σένα κάτι. Οπότε θα το ψάχνω και θα δίνω ότι αντιστοιχεί.

Η 15 Μαΐου 2007  είναι σίγουρα μια στιγμή που άλλαξε πολλά. Δυο αγαπημένα μου γαλανά μάτια ανέβηκαν στο ουρανό. Έλλειψη μεγάλη, παντού. Πολλές ευθύνες.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Κατάλαβα ότι όταν χάνεις έναν άνθρωπο σου λείπουν οι λεπτομέρειες και από τότε άρχισα να τις παρατηρώ σε όλους. Δεν είναι τυχαία η έκφραση  "Όλα κρίνονται στη λεπτομέρεια"

Ίσως να είναι και άλλες που ξεχνάω. Ίσως περιμένω τις επόμενες για να δω τις αλλαγές. Και το περίεργο είναι ότι οι αλλαγές δεν μου αρέσουν αλλά όταν έρχονται με τη δικαιολογία της στιγμής μάλλον τις αποδέχομαι πιο εύκολα!

Καληνύχτα μας!

.