Εγώ και ο Σούπερμαν..!!

Όταν ήμουν μικρή συνήθιζα να παίζω με αγοράκια.. Για κάποιο περίεργο λόγο νόμιζαν ότι ήμουν πιο δυνατή από τα φυσιολογικά κοριτσάκια. Ίσως να είχαν δίκιο, ίσως και όχι. Η αλήθεια είναι κάτι ένιωθα αλλά ήμουν μικρή για να το εξηγήσω..

Τώρα που μεγάλωσα οι φίλοι μου συνεχίζουν να πιστεύουν ότι είμαι δυνατή. Βέβαια τώρα πια δεν μιλάνε για  σωματική δύναμη όπως οι τότε φίλοι μου, αλλά για δύναμη χαρακτήρα. Μου έχουν πει ότι βλέπουν αυτή τη δύναμη όταν εκφράζομαι, όταν ζητάω, όταν μιλάω, όταν απαιτώ, όταν αρνούμαι, όταν αντιμετωπίζω καταστάσεις.

Η αλήθεια είναι, ότι  αυτή μου τη δύναμη άλλοι την αγαπούν, άλλοι δεν την μπορούν. Για αυτούς που την αγαπούν δεν έχω να πω πολλά! Για αυτούς που δεν την μπορούν, θα προσπαθήσω να τους εξηγήσω. Η αλήθεια είναι ότι το σκεφτόμουν το πρωί που έκανα δουλειά. Πάντα το κάνω αυτό! Έτσι κάνω καλύτερα τη δουλειά :ρ !

Σκεφτόμουν λοιπόν ότι και ο Σούπερμαν είχε μια δύναμη. Οκ το ήξεραν! Είχε μια δύναμη! Αλλά είχε και μια αδυναμία.. ένα πράσινο πράγμα που μου διαφεύγει το όνομα, που φωτοβολούσε και τον έκανε να χάνει κάθε δύναμη. Ε να και εγώ είμαι σαν το Σούπερμαν.. Έχω αδυναμίες.! Και αν είσαι η αδυναμία μου, που πάει η δύναμη μου οεο??? Μακριά, πολύ μακριά...!!

Καληνύχτα μας..!